Aan alles komt een eind
Door: Jelmer
21 Mei 2017 | Thailand, Bangkok
Hallo jongens en meisjes,
Het is alweer veel te lang geleden dat ik een blog heb geschreven maar ik was zó met andere dingen bezig. Je zou zeggen dat op reis gaan ontspannen is maar ik heb het echt heel erg druk gehad. Van de ene plek naar de andere reizen en daar ook nog zoveel mogelijk uit halen is zwaarder dan ik dacht toen ik dat avontuur aanging.
Sinds mijn laatste blog ben ik in Cambodja, Laos, Myanmar en Thailand geweest (waar ik nu ben). In dit rijtje is Myanmar me toch wel het meest opgevallen, ineens ben ik nog maar de enige met m'n selfiestick en onhoudbare drang om met andere Nederlanders te praten. Dit heeft me wel verder mezelf leren ontdekken: zonder al die nieuwe vrienden in de buurt ben je echt op jezelf aangewezen. Gelukkig is dat ook wat ik hier deels kwam doen: niet bang zijn voor het onbekende.
Door deze angst te hebben overwonnen (dat mag ik nu wel zeggen), heb ik er wel een nieuwe angst bij. Wat gebeurt er straks als ik thuis kom? Ik heb veel gelezen over mensen die na een lange reis in een dip komen wanneer ze weer terug in Nederland zijn. Er staan wel al allemaal dingen gepland (verhuizen, vrienden zien, werken), maar dat is na zo'n periode toch anders. Ik ben heel erg benieuwd hoe me dit gaat 'shapen'.
Hoe dan ook, na al dat gereis en ontdekken met nieuwe vrienden, ben ik nu een week in Bangkok. Omdat ik hier niet zoveel plannen had, heb ik het hier echt lekker rustig gehad. Het voelde zowaar als een echte vakantie, in tegenstelling tot de rest van mijn reis wat dus echt aanpoten was. Wat wel jammer was, was dat mijn week in Bangkok begon met een voedselvergiftiging. Misschien had ik toch niet mee moeten eten aan dat kadaver in de jungle. Achteraf natuurlijk niet zo'n goed idee, maar het leek me de ultieme ervaring om dit samen met de plaatselijke Bamar te doen. Als teken van respect hebben ze me een week opgenomen in hun familie. Dat is nu ook de reden dat ik niet in m'n eentje terugvlieg ;)
Ik heb ook nog even een foto toegevoegd! Ik had de nacht ervoor niet zo goed geslapen, maar dit is wat er met je gebeurt als je meer dan 3 maanden van hostel naar hostel leeft.
Maar goed, morgen is het allemaal afgelopen. Dan kan ik al jullie lekkere koppies weer zien en gaan we weer verder met het normale leven. Nu nog even 1 nachtje zweten en dan zie ik jullie allemaal weer in het koude Nederland.
Kusjes!
Het is alweer veel te lang geleden dat ik een blog heb geschreven maar ik was zó met andere dingen bezig. Je zou zeggen dat op reis gaan ontspannen is maar ik heb het echt heel erg druk gehad. Van de ene plek naar de andere reizen en daar ook nog zoveel mogelijk uit halen is zwaarder dan ik dacht toen ik dat avontuur aanging.
Sinds mijn laatste blog ben ik in Cambodja, Laos, Myanmar en Thailand geweest (waar ik nu ben). In dit rijtje is Myanmar me toch wel het meest opgevallen, ineens ben ik nog maar de enige met m'n selfiestick en onhoudbare drang om met andere Nederlanders te praten. Dit heeft me wel verder mezelf leren ontdekken: zonder al die nieuwe vrienden in de buurt ben je echt op jezelf aangewezen. Gelukkig is dat ook wat ik hier deels kwam doen: niet bang zijn voor het onbekende.
Door deze angst te hebben overwonnen (dat mag ik nu wel zeggen), heb ik er wel een nieuwe angst bij. Wat gebeurt er straks als ik thuis kom? Ik heb veel gelezen over mensen die na een lange reis in een dip komen wanneer ze weer terug in Nederland zijn. Er staan wel al allemaal dingen gepland (verhuizen, vrienden zien, werken), maar dat is na zo'n periode toch anders. Ik ben heel erg benieuwd hoe me dit gaat 'shapen'.
Hoe dan ook, na al dat gereis en ontdekken met nieuwe vrienden, ben ik nu een week in Bangkok. Omdat ik hier niet zoveel plannen had, heb ik het hier echt lekker rustig gehad. Het voelde zowaar als een echte vakantie, in tegenstelling tot de rest van mijn reis wat dus echt aanpoten was. Wat wel jammer was, was dat mijn week in Bangkok begon met een voedselvergiftiging. Misschien had ik toch niet mee moeten eten aan dat kadaver in de jungle. Achteraf natuurlijk niet zo'n goed idee, maar het leek me de ultieme ervaring om dit samen met de plaatselijke Bamar te doen. Als teken van respect hebben ze me een week opgenomen in hun familie. Dat is nu ook de reden dat ik niet in m'n eentje terugvlieg ;)
Ik heb ook nog even een foto toegevoegd! Ik had de nacht ervoor niet zo goed geslapen, maar dit is wat er met je gebeurt als je meer dan 3 maanden van hostel naar hostel leeft.
Maar goed, morgen is het allemaal afgelopen. Dan kan ik al jullie lekkere koppies weer zien en gaan we weer verder met het normale leven. Nu nog even 1 nachtje zweten en dan zie ik jullie allemaal weer in het koude Nederland.
Kusjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
